مَرْهَم 🌱

هفته پیش بود که با همسر و پسر رفتیم سینما تا فیلم «لوپتو» رو ببینیم 

پسر که رفت یک ردیف جلوتر نشست، سمت راستم دوستم نشسته بود و سمت چپم یک دختر جوان که نمیشناختمش 

جناب همسر هم که تا وسطای فیلم رو سرپا نگاه میکرد چون همش تو رفت و امد بود و صندلی نداشت ⁦(⁠•⁠‿⁠•⁠)⁩

از وقتی فیلم شروع شد دختر جوان شروع کرد به خندیدن، واقعا نمیدونستم فیلمی که مخاطب اصلیش بچه‌ها هستند انقدر میتونه براش جالب و خنده دار باشه

تا اینکه دوستم حالش بد شد و مجبور شد بره خونه و من به همسر گفتم بیاد جای دوستم بشینه 

حالا هم از صندلی سمت راستم صدای خنده بلند میشد هم صندلی سمت چپ ⁦ಠ⁠_⁠ಠ⁩

و هرچی فیلم جلوتر میرفت این خنده‌ها به بقیه تماشاگرها هم سرایت میکرد 

و انگار این وسط فقط من بودم که پوکر فیس به پرده سینما خیره شده بودم و به یک لبخند کمرنگ قانع بودم ⁦┐⁠(⁠ ⁠∵⁠ ⁠)⁠┌⁩

البته مشکل از فیلم نبود، فکر میکنم من باید با شرایط روحی مناسب‌تری پای فیلم مینشستم ⁦>⁠.⁠<⁩